Doing God’s will takes effort because our human will is subject to temptation, weakness, and distraction. Virtues—habitual good acts that overcome ignorance, manipulation, and fear—increase our responsibility and freedom to pursue the good of the one we love. Practicing virtues—especially faith, hope, and charity—develop habits that make loving and doing God’s will easier, giving us greater freedom.
Spiritual direction with a well-formed layperson or priest can help us discern God’s will in our particular circumstances. It should help us sanctify those circumstances by doing them for love. Spiritual direction is one of the human means Christ gives us to help us with clarity and to confirm God’s particular will and path for us. The Church always recommends spiritual direction for those seeking holiness.
God’s grace also increases our freedom because it gives us an ability to love. Grace is God’s love for us—“For God so loved the world that he gave his only Son” (John 3:16). The grace of knowing that we are loved enables us to love the Father and the Son in return. This is “the truth will make you free” (John 8:32). Through the grace of the Holy Spirit working in our life through faith in Jesus Christ helps us grow in our inner freedom, giving us the strength and confidence to endure periods of trial (see CCC 1742).
God’s law is a gift—a grace—that guides our freedom by directing our actions in ways that lead to union with God and the pursuit of the good of our beloved. That is why Pope St. John Paul II tells us: “God’s law does not reduce, much less do away with human freedom: rather, it protects and promotes that freedom” (Veritatis Splendor 35).
The Law arose as God’s response of mercy to man’s rejection, promising Adam and Eve a redeemer—of Eve’s seed—who would conquer the deceiver who led them into sin. God then made a covenant with Noah, then with Abraham, Isaac, and Jacob, and finally with Moses, where God gave us the Ten Commandments.
These Commandments are a father’s instruction to his children, teaching us about the demands of love. They teach us to put our Love—God—first, having no other loves before him; to respect the person we love in word and the weekly anniversary of our covenant of love; to honor those who represent our Love, to remain faithful, to respect the life that flows from that Love, and to treat Love’s gifts and expressions in ways that always reflect that faithfulness. Such are God’s paternal admonitions to us.
Yet it is easy to treat those loving instructions as constraints to keep our Father God off our backs—to avoid his wrath and nagging threats of punishment. Such childish minimalism reduces morality to the mere fulfillment of God’s commandments simply to avoid (eternal) punishments. This is a way we reject God’s love by rejecting his loving instruction. Instead, let us view these commandments as guideposts for our freedom and love.
Embracing a life of virtue, grace, law, and freedom will truly make us free to love as God so created us.
-Fr John Waiss
Libertad, Virtud, Gracia y Ley
Hacer la voluntad de Dios requiere de esfuerzo porque nuestra voluntad humana está sujeta a la tentación, a la debilidad y a la distracción. Las virtudes —actos buenos habituales que superan la ignorancia, la manipulación y el miedo— aumentan nuestra responsabilidad y libertad para buscar el bien de la persona que amamos. Practicar las virtudes —especialmente la fe, la esperanza y la caridad— desarrolla en nosotros hábitos que nos facilitan amar y hacer la voluntad de Dios, dándonos con ello una mayor libertad.
La dirección espiritual con un laico bien formado o con un sacerdote, puede ayudarnos a discernir la voluntad de Dios en nuestras circunstancias particulares. Nos ayuda a santificar esas circunstancias al hacerlas por amor. La dirección espiritual es uno de los medios humanos que Cristo nos da para ayudarnos a ver con claridad, y para confirmar la voluntad y el camino particular de Dios para nosotros. La Iglesia siempre recomienda la dirección espiritual a aquellos que buscan la santidad.
La gracia de Dios también aumenta nuestra libertad porque nos da la capacidad de amar. La gracia es el amor de Dios por nosotros, “Porque Dios amó tanto al mundo que dio a su Hijo único” (Juan 3:16). La gracia de saber que somos amados nos permite corresponder ese amor al Padre y al Hijo. Esto es “la verdad os hará libres” (Juan 8:32). Por medio de la gracia del Espíritu Santo, que obra en nuestra vida por medio de la fe en Jesucristo, nos ayuda a crecer en nuestra libertad interior, dándonos la fuerza y la confianza para soportar períodos de prueba (véase CCC 1742).
La ley de Dios es un don —una gracia— que guía nuestra libertad, dirigiendo nuestras acciones de manera que conducen a la unión con Dios y a la búsqueda del bien de nuestro amado. Por eso nos dice el Papa San Juan Pablo II: ” La ley de Dios, pues, no atenúa ni elimina la libertad del hombre, al contrario, la garantiza y promueve. ” (Veritatis Splendor 35).
La Ley surgió como respuesta de la misericordia de Dios ante el rechazo del hombre, prometiendo a Adán y Eva un redentor —de la semilla de Eva— que conquistaría al engañador que los guio al pecado. Después, Dios hizo un pacto con Noé, luego con Abraham, con Isaac y con Jacob, y finalmente con Moisés, cuando Dios nos dio los Diez Mandamientos.
Estos Mandamientos son la instrucción de un padre a sus hijos, enseñándonos acerca de las demandas del amor. Nos enseñan a poner nuestro Amor —Dios— en primer lugar, sin tener otros amores delante de él; a respetar a la persona que amamos con palabra y al aniversario semanal de nuestro convenio de amor; a honrar a los que representan nuestro Amor, a permanecer fieles, a respetar la vida que brota de ese Amor, y a tratar los dones y expresiones del Amor de manera que siempre reflejen esa fidelidad. Tales son las amonestaciones paternas de Dios hacia nosotros.
Sin embargo, es fácil tratar estas instrucciones amorosas como restricciones, para por ello mantener a nuestro Padre Dios fuera de nuestras espaldas, para evitar su ira y sus molestas amenazas de castigo. Tal comportamiento infantil y minimalista reduce la moral al mero cumplimiento de los mandamientos de Dios simplemente para evitar castigos (eternos). Esta es una manera de rechazar el amor de Dios, al rechazar su instrucción amorosa. En cambio, veamos estos mandamientos como guías para nuestra libertad y amor.
El abrazar una vida de virtud, de gracia, de ley y de libertad, nos hará verdaderamente libres para amar así como Dios nos creó.
-Padre John Waiss
Wolność, cnota, łaska i prawo
Wypełnianie woli Bożej wymaga wysiłku, ponieważ wolna wola człowieka poddawana jest ciągłym pokusom. Cnoty – dobre uczynki dzięki którym zwalczamy niewiedzę, manipulację i strach – zwiększają naszą odpowiedzialność i wolność do podążania za dobrem osób, które kochamy. Dzięki cnotom – szczególnie wierze, nadziei i miłości – rozwijamy przyzwyczajenia, które ułatwiają nam wypełnianie woli Bożej, dając nam coraz więcej wolności.
Przewodnik duchowy, czy to świecki czy duchowny, pomoże nam rozpoznać wolę Bożą w konkretnych sytuacjach i uświęcić te okoliczności przez działanie płynące z miłości. Przewodnictwo duchowe to dar Chrystusa dla człowieka, który ma rozjaśnić i potwierdzić wolę Bożą i drogę dla nas. Kościół zawsze poleca przewodnictwo duchowe dla osób pragnących podążać drogą do świętości.
Boża łaska poszerza naszą wolność, ponieważ daje nam zdolność kochania. Łaska jest Bożą miłością dla człowieka – „Bóg tak umiłował świat, że Syna swego jedynego dał” (J 3:16). Świadomość, że jesteśmy umiłowani, pozwala nam odwzajemnić tę miłość do Ojca i Syna. Przez działanie łaski w naszym życiu, Duch Święty wychowuje nas do wolności duchowej, dając nam siłę do przezwyciężenia czasu próby (por. KKK 1742).
Prawo Boże jest darem – łaską – który prowadzi nas ku wolności, kierując nas drogą do jedności z Bogiem. Św. Jan Paweł II mówi: „Prawo Boże nie umniejsza, a tym bardziej nie eliminuje wolności człowieka, przeciwnie — jest jej gwarancją i sprzyja jej rozwojowi” (Veritatis Splendor 35).
Prawo powstało jako odpowiedź Boga na odrzucenie przez człowieka, i złożona Adamowi i Ewie obietnica Odkupiciela, który pokona ich kusiciela. Bóg zatem zawarł przymierze z Noem, a następnie z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem, a w końcu z Mojżeszem, przez którego dał ludziom Dekalog.
Dziesięć Przykazań to wskazówki Ojca dla dzieci, nauczające wymogów miłości. Pokazują nam, że mamy postawić Boga, który jest Miłością, na pierwszym miejscu, szanować Miłość w słowie i czcić w cotygodniowej pamiątce przymierza miłości. Mamy szanować rodziców, którzy reprezentują Miłość, mamy być wierni, mamy szanować życie pochodzące od Miłości, mamy dbać o dary pochodzące od Miłości. Takie są właśnie napomnienia Ojca dla nas.
Łatwo jest potraktować te instrukcje na życie jako ograniczenia, których mamy się trzymać, jeśli chcemy uniknąć gniewu Ojca i kary. Jest to jednak podejście bardzo dziecinne i sprowadzające moralność jedynie do wypełniania przykazań po to, by uniknąć wiecznego potępienia. Jeśli będziemy podchodzić do tego w taki sposób, odrzucimy miłość Boga przez odrzucenie Jego wskazówek na życie wynikających właśnie z miłości. Powinniśmy raczej traktować przykazania jako kierunkowskazy na naszej drodze do wolności i miłości.
Życie w cnocie, w łasce, w prawie i w wolności otworzy nas na miłość według zamysłu Boga, który nas stworzył.
-Ks. John Waiss
